Mój pierwszy chleb na zakwasie

Zawsze myślałam, że to bardzo skomplikowane i ma małą szansę powodzenia... Ale jako, że moje motto życiowe brzmi "Co? Ja, *motyla noga* nie dam rady?" zakupiłam mąkę żytnią i zabrałam się do roboty. Na początek zakwas - z tego co ogólnie wyczytałam na necie wyszło, że trzeba zrobić z mąki i wody breję i postawić na kaloryferze, czasami dodając do słoika więcej brei. Pierwszy etap przeszłam. Jak brei było już całkiem sporo, przeszłam do etapu drugiego. Przejrzałam kilka przepisów, ale wszędzie była mowa o 2-3 łyżkach zakwasu, ewentualnie robieniu z nim jakichś cudów. Jakie 2-3 łyżki, ja mam tego cały słoik!!! W końcu, zachęcona komentarzami, zdecydowałam się na "Tatterowiec".


Przepis z lekką modyfikacją:

400g zakwasu żytniego razowego
150ml wody
100g mąki żytniej razowej
300g mąki pszennej chlebowej (nie miałam, dałam 100g razowej orkiszowej i 200 tortowej)
1 łyżka soli
1 łyżeczka demerary
dodałam jeszcze po garstce pestek dyni i siemienia lnianego

Wszystko wymieszałam (lepkie bardzo było), odstawiłam na godzinę, wymieszałam jeszcze raz, przełożyłam do małej keksówki wysmarowanej oliwą i obsypanej otrębami, posmarowałam na wierzchu oliwą, przykryłam folią i wstawiłam do piekarnika z włączoną żarówką. Po ok. 2h chleb podwoił już swoją objętość, więc posypałąm tym i owym i przekręciłam pokrętło do pozycji "200" - kiedy się nagrzało, spryskałam chleb i piekarnik wodą. Po niecałej godzinie pieczenia był gotowy - rewelacyjnie smakuje i ma obłędnie chrupiącą skórkę :) Pierwsze koty za płoty, będę robić go częściej, zaraz dokarmię zwierza w słoiku coby na poniedziałek mieć na kanapki na drugie śniadanie - dzięki Tatter!

Ziemniaki truflowe

Tym razem nie przepis, a ot taka ciekawostka z okazji ziemniaczanego tygodnia: ziemniaki truflowe. Kusiły mnie od jakiegoś czasu, no ale że są droższe od zwykłych ziemniaków, a ja koneserem ziemniaków nie jestem - skusiłam się w końcu na zakup kilku z powodu owej doniosłej okazji. Ugotowałam je na parze, popietruszkowałam (masłować ziemniaków ponoć nie wolno) - okazało się, że smakują... praktycznie jak zwykłe kartofle - gdzieś kiedyś czytałam, że lekko orzechowo - jakoś nie czułam, a orzecha to zawsze można do kartofli wszucić... (o właśnie... szalone pomysły się zaczynają lęgnąć). Choć efekt wizualny jest świetny (na zdjęciu mniej fioletowe, niż w rzeczywistości, tak światło padało a zbyt głodna już byłam, żeby kombinować):Tak post scriptum: Zaczął się rok akademicki, więc na szaleństwa w kuchni mniej czasu, a i z dostępnością sprzętu różnie bywa - więc prawdopodobnie zmieni mi się nieco formuła bloga - bardziej studencko będzie :)

Zielono mi... (matchabułeczki)

Szaleństw z Matchą ciąg dalszy (nowa paczka już w drodze, więc mogę zaszaleć i skończyć poprzednią). Od pewnego czasu chodziły za mną bułeczki z matchą (kiedyś wypatrzyłam na tym blogu i stwierdziłąm, że mus) - dziś uznałam, że nadszedł TEN dzień.

Przepis:

400g mąki
2 łyżeczki matchy
łyżeczka drożdży instant
szklanka mleka
30g cukru
pół łyżeczki soli
30g stopionego masła
pasta z fasolki azuki*

Z cukru, mąki, mleka, drożdży zaczęłam wyrabiać ciasto, na koniec wlałam jeszcze masło; kiedy się wyrobiło, odstawiłam do wyrośnięcia (u mnie godzina, ciepło było), podzieliłam na 15 części, odstawiłam na chwilę, potem nadziałam pastą z azuki, odstawiłam jeszcze na jakieś 20-30 min, piekłam w 180 stopniach, aż się upiekły ;) Bułeczki są mięciutkie, nie są bardzo słodkie, smak hetbaty nie jest bardzo narzucający się - taki akurat fajnie wyczuwalny - no i mina osoby, która bez zbytnich oględzin szybko chwyci za bułkę, ugryzie i zobaczy jej kolor jest bezbłędna.

*Pasta z azuki - namoczyć fasolkę azuki na noc, potem gotować, aż się rozgotuje, posłodzić (tak dość sporo, słodkie ma być), dodać trochę oleju i zmiksować. Jeśli jest za rzadka, jeszcze chwilę pogotować aż do uzyskania odpowiedniej (pastowatej) konstystencji - świetnie pasuje do matchy.